Έχει ενδιαφέρον να διαβάσουμε με ποιο τρόπο λειτουργεί η φιλία στις μέρες μας και να δούμε τι τελικά συμβαίνει με ένα ζήτημα που συναντούμε καθημερινά.
.Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ενδεής, του λείπουν δηλαδή οι δυνάμεις να αντιμετωπίσει μόνος του όλα τα προβλήματα της ζωής. Η έμφυτη κοινωνικότητα του τον φέρνει κοντά στους άλλους με τους οποίους συνάπτει πολλών ειδών σχέσης, όπως η φιλική.
Προνόμιο λίγων ανθρώπων είναι η απόκτηση ενός αληθινού φίλου.
Η αληθινή φιλία είναι δεσμός ψυχικός μεταξύ
προσώπων που έχουν αμοιβαία κατανόηση, εκτίμηση και εμπιστοσύνη. Μπορούμε να
θεωρούμε κάποιον φίλο, όταν νιώθουμε αγάπη γι’ αυτόν, επιζητούμε τη συντροφιά
του και θέλουμε την ευτυχία του.
Στην πραγματική φιλία αγαπούμε τον άλλο και τον τιμούμε για τον χαρακτήρα του. Του κάνουμε συντροφιά , όχι επειδή περιμένουμε κάποια ωφέλεια, αλλά επειδή μοιάζουμε μεταξύ μας και η ομοιότητα μας αυτή βρίσκεται στην ανθρώπινη αξία και την ψυχική επαφή. Επίσης, όταν σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής μας μελετούμε ή επιχειρούμε κάτι πολύ σοβαρό, έχουμε ανάγκη από έναν καλόγνωμο σύμβουλο και αυστηρό κριτή, για να συζητήσουμε μαζί του ελεύθερα τα προβλήματά μας. Τότε, ο φίλος θα είναι εκεί για να μας ενθαρρύνει ή να μας αποτρέψει. Επιπλέον, θα είναι ο παραστάτης που θα μας βοηθήσει να μην κάνουμε σφάλματα και δε θα μας ασκήσει χαμερπή κολακεία μόνο και μόνο για να μην μας στεναχωρήσει. Ακόμη, στις δύσκολες στιγμές της ζωής στο φίλο βρίσκει κανείς παρηγοριά και στήριγμα. Σ’ αυτόν εκμυστηρευόμαστε τους πόθους μας, τα σχέδια μας, τη χαρά ή τη λύπη μας και γενικά ό,τι μας βασανίζει ή μας ευχαριστεί. Στη δυστυχία η παρουσία του φίλου μειώνει τη θλίψη ,όπως αντίστοιχα , επαυξάνει τη χαρά και την ευχαρίστηση σε ώρες ευτυχίας. Αυτή η ψυχική επικοινωνία, η κατανόηση που βρίσκει κανείς στον άλλο, τον απαλλάσσει από το αλγεινό αίσθημα της μοναξιάς.
Ωστόσο, κάθε φιλία δεν είναι πάντα αληθινή και μόνιμη. Πολλοί συνδέονται με έναν άνθρωπο, επειδή τους είναι χρήσιμος. Άλλοι πάλι, επειδή τους προξενεί ευχαρίστηση. Οι παραπάνω φιλίες είναι μοιραία εφήμερες και διαρκούν όσο ισχύουν τα συμφέροντα του καθενός. Αυτό που αποσυνθέτει με μεγάλη ευκολία μια φιλία είναι η ιδιοτέλεια, ο εγωισμός και ο φθόνος, όπως η δυσπιστία και η καχυποψία.
Στην κοινωνία η προσφορά της φιλίας είναι ανεκτίμητη. Αυτή ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους, τους εξυψώνει ηθικά και βελτιώνει τη συμπεριφορά τους. Η επίτευξη και η διατήρηση μιας αληθινής φιλίας, θα λέγαμε, πως είναι “τέχνη”. Πρέπει να μπορεί κανείς να ταυτίζει τη ζωή του με τη ζωή του φίλου του, να παραβλέπει τα ελαττώματα του και να αντέχει τις “παραξενιές” του. Δε φτάνει να θυσιάζεσαι για το φίλο σου αλλά πρέπει να ξέρεις και τον τρόπο, δηλαδή μια “θυσία” δεν πρέπει να δεσμεύει εκείνον που για χάρη του γίνεται.
Παρόλα αυτά στην εποχή μας οι αληθινές φιλίες λιγοστεύουν γιατί οι επιπόλαιες σχέσεις μοιάζουν πιο βολικές. Η φιλία κατάντησε απλή γνωριμία, κυβερνημένη από τα συμφέροντα του καθενός. Αυτή η μεταμόρφωση της φιλίας σε ωφελιμιστικό δεσμό διαλύει κάθε ηθική και ενισχύει την εκμετάλλευση ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό αποτελεί σίγουρα ανησυχητικό φαινόμενο στις μέρες και έναν από τους βασικούς λόγους που μπορεί να οδηγήσει το σύγχρονο άνθρωπο στην απομόνωση και την αποξένωση του από τους άλλους.